The Number 23

Administrator

Liczba 23 (ang. The Number 23) - amerykański thriller psychologiczny w reżyserii Joela Schumachera, w którym główną rolę gra Jim Carrey, a w pozostałych rolach m.in. Virginia Madsen i Rhona Mitra. Światowa premiera filmu odbyła się 23 lutego 2007, natomiast premiera w Polsce - 8 czerwca 2007. Film pochodzi z wytwórni New Line Cinema.
Walter Sparrow (Jim Carrey) przeczytał pewnego dnia książkę, która, według niego dokładnie odzwierciedla jego życie. Jednak fabuła książki kończy się zabójstwem... Główny bohater popada w obsesję na punkcie liczby 23, która przewija się przez całą fabułę książki.

***

Moja krótka recenzja.
Zasiadłam przed komputerem i rozkoszowałam się thrillerem, bo dawno żadnego nie oglądałam. I do tego psychologiczny!
To była magia dla mojego umysłu.
Film pokręcony, pełno w nim niedomówień, gubisz się w wątku.
Wszystko świetnie, bo tak to powinno wyglądać.
Lecz niestety było kilka małych lecz rażących błedów.
-Jim Carrey. Świetny aktor...ale w komedii. Ta postać nie miała swojego 'ja'.Po prostu ją zagrał.
-Zakończenie.
Każdy thriller psychologiczny powinnien pozostawić po sobie duuuuzo do przemyślenia.
Jakieś niedomówienie.
A tu przez bite pół godziny wszsytko wyjaśnili!
Ten film stał się jasny jak słońce!
Lecz to nie zakrywa tego co działo się na początku i w środku.

Uwaga poniżej mogą się znaleźć elementy mówiące o fabule lub zakończeniu filmu!

Podobało mi się, że w każdym miejscu była ukryta liczba 23.
No bo wkońcu o to tu chodziło!
Jakieś znak na drodze. Nie potrzebny do filmu znak.
A jednak.
Pisze tam 'road 599'
5+9+9= 23
Albo był sobie hotel.
Nie pamiętam teraz nazwy ale pojawiło się '(nazwa) HotEL.
'ot' zgasło.
Tak niby mały szczegół...ale jednak.

Koniec zdradzania szczegółów!

Chciałabym podkreślić , że osoby łatwo popadające w paranoje i takie które są bliskie różnorodnym chorobom psychicznym, filmu oglądać nie powinni! (patrz. trzygwiazdki)

Łysawy koń

Film taki z 6/10 doskonały pomysł na genialny film spartalony przez miałką fabułkę, taką sobie grę aktorską(choć na tym się przecież nie znam). Cały ficzer filmu polegał na maniakalnym umieszczaniu wszędzie liczby 23.

Trzeba przyznać że było kilka zapadających w pamięci scen. W ogóle cały film ogląda się przyjemnie, za pierwszym razem nawet z napięciem.

No i taki mały smaczek- 1.czy ktoś mógł powiedzieć tym głupim amerykanom że można pisać na kartce, a nie jak to robili- na ścianach.
2. Nie wierzę że można tak długo czytać tak cienką książkę, główny bohater czytał non stop kilka dni(tygodni?), ta książka miała formt a5 i miała ze 100 stron(w tym zdjęcia i puste kartki)!